هوگو

به قول یکی از دوست هایم ما همه مان مثل سریال های ایرانی فکر می کنیم. یک سری آدم خوب داریم. یک سری آدم بد. که آدم های بد هم آخر سریال از بد بودن دست بر می دارند و تبدیل می شوند به آدم های خوبی که از کارهای بدشان کلی پشیمان اند.
ولی مثلا به سریال لاست و شخصیت هایش یک نگاهی بیاندازید. آیا می شود بین مسافران هواپیمایی که تو جزیره سقوط می کند آدم خوب را از آدم بد جدا کرد؟ یک وقتی حال آدم از یکی شان به هم می خورد... بعد می بینی تو سیزن بعدی از همان یارو چقدر خوشت آمده است. اکثر کاراکترهای لاست خیلی به واقعیت آدم بودن نزدیک تر هستند.
اگر ازم بپرسید که بیشتر شبیه کدام یک از این کاراکترها هستم خودم را جای شخصیت های دختر پسند جک و سعید و ساویر نمی گذارم. فکر می کنم بیشتر شبیه هوگو هستم. خوش مشرب، خوش گذران و در عین حال ترسو و مقداری بزدل. کسی که غذا و خوراکی در قسمت بالای مثلث مزلوی زندگی اش قرار دارد. کسی که اکثرا هم سعی می کند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند. کسی که همیشه خودش را از صف اول می کشاند کنار. در رابطه با دخترها هم مشکل دارد. آنقدر لایت است که اکثر دخترها به چشم برادر بهش نگاه می کنند. و این به نظرم بیش از هر چیز دیگر آزار دهنده است.